Czym są Dawne Europejskie Sztuki Walki?
Oxyrhynchus Papyrus n.466 (MS P.Oxy.III.466) Źródło: www.wiktenauer.com
Cóż, ciężko na to pytanie odpowiedzieć jednym zdaniem. Mówiąc bardzo ogólnie, są to wszelkie sposoby konfrontacji wręcz, oraz bronią białą, które stosowano w przeszłości na terenach Europy.
Najstarszy manuskrypt, jaki został skategoryzowany datuje się na II wiek naszej ery i pochodzi z Grecji. Jest to jedna kartka papirusu, będąca częścią większego zbioru, opisująca techniki zapaśnicze.
Jak widać na załączonym obrazku, niewiele z niego pozostało. Na szczęście, w późniejszych czasach, tego typu materiałów szkoleniowych powstawało znacznie więcej (wliczając w to kilkadziesiąt traktatów opisujących niemiecką i włoską szkołę szermierki rozmaitą bronią, z okresu średniowiecza i renesansu), a duża ich część ocalała po dziś dzień, spoczywając w archiwach licznych bibliotek i muzeów, poza czujnym wzrokiem badaczy historii.
Dopiero w 1965 roku pojawiła się pierwsza publikacja naukowa, autorstwa Martina Wierschina, dotycząca liechtenauerowskiej szkoły szermierki. Była to bibliografia niemieckich podręczników szermierczych wraz z transkrypcją pierwszego z nich, mianowicie „Codex Ringeck”, oraz glosariuszem terminologii w niej zawartej.
Na następną tego typu publikację trzeba było czekać aż 20 lat. W 1985 roku pojawiła się praca, która miała najbardziej znaczący wpływ na dalsze badania i rekonstrukcję zapomnianych, europejskich sztuk walki. Jej autorem był Hans-Peter Hils, który przybliżył postać samego mistrza Johannesa Liechtenauera, oraz Kunst des Fechtens (sztuki walki), której nauczał.
W latach 90-tych ubiegłego stulecia zrodziło się obecne, międzynarodowe środowisko HEMA (Historical European Martial Arts), które bardzo intensywnie zaczęło zgłębiać traktaty szermiercze i testować ich praktyczne zastosowanie.
Do Polski ten nurt dotarł w połowie lat 90-tych XX wieku, między innymi dzięki zaangażowaniu Bartłomieja Walczaka – założyciela Stowarzyszenia ARMA-PL.
Szczegółowe informacje, jakie udało się ustalić na podstawie źródeł historycznych możesz znaleźć w artykule „KRÓTKA HISTORIA SZERMIERKI W ŚREDNIOWIECZU, cz. 1″ autorstwa Macieja Talagi – obecnego prezesa SDESW ARMA-PL.
Żródła: wiktenauer.com, wikipedia.org, thearma.pl.
Witam,
tytułem dodatku do tekstu warto wspomnieć o dziele Flawiusza Folostratusa, O Atletyce, wydanej w 2013 roku przez UMK. Tytuł jest oczywiście nieco mylący ale sporo ciekawostek można z niego wyciągnąć. Nie rozwodząc się na temat greckich sztuk walki, którym poświęcono naprawdę dużo tekstów, artykułów i całych książek, warto może wspomnieć o trzech sprawach:
– słoweńscy uczeni, na bazie sztuki situl halsztadskich, na których dość często ukazana jest walka na pięści, podjęli próbę rekonstrukcji ówczesnych technik bokserskich
– pan Molloy, bazując na rekonstrukcjach i replikach mieczy mykeńskich, swego czasu podjął próbę, rekonstrukcji technik walki mieczem w epoce brązu w Grecji
– pan B. Kontny próbował zrobić to samo dla kultury przeworskiej
Oczywiście jeśli pana to interesuje mogę podać tytułu etc – z tego co wiem pan Kontny ma swoją stronę internetową na której zamieszcza część tekstów swojego autorstwa.
Pozdrawiam
Dzięki za komentarz
Byłbym bardzo wdzięczny z podanie namiarów, w szczególności na dwie ostatnie pozycje.
B. Molloy, Martial arts and materiality: a combat archaeology perspective on Aegean swords of the fifteenth and fourteenth centuries BC ,”World Archaeology” t.40 2008, s. 116-134
B. Molloy, Swords and Swordsmanship in the Aegean bronze Age, „American Journal of Archaeology”, t.114 z.3 2010, s. 403-427
B. Kontny, Próba odtworzenia technik walki mieczem w młodszym okresie przedrzymskim. Wpływ formy broni na jej zastosowanie, „Światowit”, t. 41, 1998, fasc. B, s. 388-406
Wielkie dzięki! prowadziłem ostatnio dyskusję na temat kształtu jelców mieczy i czy wpływ symboliki chrześcijańskiej był czynnikiem decydującym w ich ewolucji i wydłużeniu. Materiał opisujący sposób walki mieczem w epoce brązu, jest dla tej dyskusji bezcenny.